Mk 12, 28b-34

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Będziesz miłował Pana, Boga swego. Mk 12,30a

Tylko z tyłu Go zobaczysz, tylko wiarą dotkniesz, po owocach rozpoznasz, po szmerze łagodnym. Potem jest to zawsze jasne: że był, że Go nie było. Ale póki co, kiedy trwa sprawa i pytanie, żaden znak nie będzie ci dany poza znakiem Jonasza, poza śmiercią i życiem. Jest On bowiem z niespotykaną poza Nim dyskrecją: nikt i nic tak dyskretnie nie jest, jak On jest. Na pewno nie jest On w nagłym ochłodzeniu oka ani w skrzywieniu warg (chyba że z bólu). Ale kiedy skrada się miłość, niepewna samej siebie, na łamliwych łapkach, twoja czujność niech rośnie: od tych bywa nalezion, którzy Go nie kuszą (Mdr 1,2a).