Mt 1,16.18-21.24a

Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego.

Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.

Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”.

Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.

Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł. Mt 1,24

Zapewne rodzice często doświadczają sytuacji, że gdy proszą o coś swoje dziecko, słyszą następującą litanię: „zaraz”, „za chwilę”, „później”, „a nie może on?”. Najprawdopodobniej ze świecą szukać można dzieci, które wykonują polecenia natychmiast, bez zbędnych pytań i marudzenia. Ale czy tylko dzieci mają problem z posłuszeństwem? Ewangelia nieraz mówi o przypadkach, gdy jej bohaterowie odpowiadają Bogu bez ociągania się. Józef jest jednym z nich. Jego serce uformowało się przez posłuszeństwo Bożym przykazaniom i dlatego potrafi być posłuszny Bogu. Gdy dzisiaj Bóg wzywa cię do kolejnego dobra, trwania w postanowieniach, wstajesz i idziesz, czy zaczynasz… „zaraz”, „za chwilę”, „a może jutro?”.