J 4, 43-54

Jezus odszedł z Samarii i udał się do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie, kiedy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto.

Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, był on już bowiem umierający.

Jezus rzekł do niego: «Jeżeli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie».

Powiedział do Niego urzędnik królewski: «Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko».

Rzekł do niego Jezus: «Idź, syn twój żyje». Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i poszedł.

A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej. Rzekli mu: «Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka». Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, kiedy Jezus rzekł do niego: «Syn twój żyje». I uwierzył on sam i cała jego rodzina.

Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

Ojciec uświadomił sobie.  J 4,53

W dzisiejszej Ewangelii urzędnik królewski prosi o cud i od razu dostaje słowo, potwierdzenie od Jezusa. Udaje się więc do syna i faktycznie rozpoznaje jego uzdrowienie jako Bożą pomoc. A wydarzenie to zostało utrwalone przez ewangelistę. Ale tak się zastanawiam: ile razy otrzymaliśmy pomoc z nieba, o której nie wiemy? Mówimy: „jakie to szczęście”, „los tak chciał”, „miałem fart”… A może to aniołowie wysłani przez Niego pracują w pocie czoła, żebyśmy mogli iść dalej? Bóg nie musi się chwalić za każdym razem, że nam pomaga, tak samo jak nie robi tego ojciec, który pomaga swoim dzieciom. Dzieci natomiast wiedzą, że tak jest, bo liczą na niego i bacznie go obserwują. Obserwujmy i my, aby jak najczęściej okazywać Mu wdzięczność.