s. Joanna Nowińska Ewangelia z komentarzem

|

28.12.2024 00:00 GN 51/2024 Otwarte

Mt 2,13-18 

Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”.

On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „Z Egiptu wezwałem Syna mego”.

Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców.

Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: „Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma”.

Weź Dziecię… uchodź do Egiptu. Mt 2,13

Bóg wskazuje rozwiązania. Komunikuje się z człowiekiem na każdej możliwej płaszczyźnie. Uprzedza sytuacje – nie zastrasza, ale przedstawia. Dla Niego nie ma krain przeklętych, miejsc skreślonych z listy, doświadczeń determinujących myślenie i naznaczających na wieki. Bóg ocala człowieka, odnawia świat, nadaje nowość każdej chwili. Wpisuje swoje działania w historię jako kolejne i jako przywołujące miłość, którą ma do człowieka. Słowa: „Z Egiptu wezwałem Syna mego” odsyłają do fragmentu z księgi proroka Ozeasza (11,1), gdzie bohaterem jest Izrael. Bóg nie niszczy kart, nie odcina Starego Testamentu od Nowego – On posuwa dalej czas, wydarzenia, nas. Tylko patrzmy na Niego i wychwalajmy Jego działanie.