Łk 2,16-21 

Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym je nazwał anioł (...). Łk 2,21

W pierwszym dniu roku Kościół zawierza wszystko Maryi. Maryja, jak słyszymy w Ewangelii, zachowywała wszystko w sercu – to znaczy kontemplowała, medytowała. Taki był początek działalności Matki Jezusa. Nie nadmiar słów, tylko milczenie. Do ósmego dnia po narodzeniu, kiedy poszła razem z Józefem obrzezać Syna, zgodnie z tradycją Izraela. Wtedy już cały świat poznał imię Mesjasza, które wydawało się bardzo powszechne. Ludzie nie dziwili się tym imieniem. W ten sposób Bóg Ojciec wprowadził imię Jezus do codzienności naszego ludzkiego życia. Minęły wieki, a ono jest jeszcze bardziej obecne. Ile to imię znaczy dla mnie? Czy mogę rozważyć to w swoim sercu?