Mk 6,7-13 

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».

I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Mk 6,12

Jezus rozsyła apostołów. Wypełniając powierzoną im misję, wyrzucają złe duchy i namaszczając olejem – uzdrawiają. No i przede wszystkim wzywają do nawrócenia, czyli uwierzenia w Dobrą Nowinę o Chrystusie. Po to ich posłano. Po to obdarowano ich nadzwyczajnymi mocami. Bo od tego, czy ludzie uwierzą Jezusowi, czy nie, zależy, czy znajdą drogę do życia wiecznego.

Sporo dywagujemy dziś na temat możliwości zbawienia ludzi nieochrzczonych, zastanawiamy się, czy zbawienia może dostąpić człowiek dobry, ale porzucający wiarę. Tymczasem ciągle jedyną pewną drogą do zbawienia jest uwierzenie Chrystusowi. Bo zbawienie jest łaską, nigdy zasługą za dobre życie. Nie powinniśmy o tym zapominać.