Oz 14,2-10 

Asyria nie może nas zbawić. (Oz 14, 4)

W różnych przestrzeniach człowiek szuka sposobu na to, jak być szczęśliwym, większość z nich bywa chybiona, ale o tym przekonujemy się dopiero wtedy, gdy nic już nie może dać nam pewności. „Asyria nie może nas zbawić” to gorzkie podsumowanie niewierności. Odejścia w stronę złudzenia stabilności, które rozwiało życie. Jest w tej narracji, do której nawołuje Ozeasz jedna kluczowa fraza: „uleczę ich niewierność” mówi Pan. Dla wielu z nas nie jest zaskoczeniem, że niewierność, a wraz z nią wszystkie inne przejawy nieprawości, są chorobą zaburzającą nasz naturalny sposób funkcjonowania. Mało kto chełpi się złamanym ramieniem albo pokrzywką na twarzy. A grzechami potrafimy... Do momentu, w którym nie przyznamy, że w rzeczywistości cieszy nas coś, co jest nieprawidłowe, na uzdrowienie nie ma co liczyć. Jak mogłoby nas dotknąć, skoro złamane ramię wciąż wystawiamy na ciężar sztangi, a pokrzywkę polewamy kwasem? Grzech wymaga wewnętrznego uzdrowienia, żeby można było z nim zerwać, to zaś – przy współpracy naszych naturalnych zdolności – może się dokonać jedynie za sprawą łaski Bożej. Zerwij z nim ze świadomością, że jedynym zdroworozsądkowym leczeniem jest w tym przypadku rzucenie się w otchłań Bożego miłosierdzia!