Ojciec Święty zwrócił uwagę na pewne oznaki odprężenia w relacjach Kuby z USA. Przytoczył słowa Jana Pawła II, wygłoszone podczas wizyty na wyspie: „Niech Kuba wraz z całym swoim potencjałem otworzy się na świat, a świat niech otworzy się na Kubę”. Benedykt XVI wyraził nadzieję na ich realizację. Podkreślił, że Kościół stara się w miarę swych skromnych możliwości zaradzić ubóstwu pogłębianemu tam przez światowy kryzys, klęski żywiołowe i skutki embarga. Wspomniał odnotowywane ostatnio na Kubie postępy wolności religijnej, jak zezwolenie na Msze w niektórych więzieniach, procesje czy naprawę świątyń. Byłoby też pożądane odpowiednie określenie prawne nigdy zresztą nieprzerwanych relacji ze Stolicą Apostolską, co zagwarantowałoby pracę duszpasterską Kościoła. Papież ufa, że nowy „klimat, który pozwolił Kościołowi dać swój skromny wkład charytatywny, sprzyjać też będzie jego obecności w środkach społecznego przekazu i pełnieniu zadań edukacyjnych”. Wymaga tego jego specyficzna misja duszpasterska i duchowa.

Nowy kubański ambasador, 66-letni Eduardo Delgado Bermúdez, ma za sobą długą karierę w komunistycznym aparacie władzy. Rozpoczął ją jako szesnastolatek, w 1959 r., w rewolucyjnych siłach zbrojnych. W wieku 19 lat był już dyrektorem departamentu w ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1991-1996 reprezentował swój kraj jako ambasador w Japonii. W przesłaniu wręczonym Papieżowi prócz prezydenta Raúla Castro wzmiankuje aż trzykrotnie Fidela Castro, którego określa jako „historycznego lidera rewolucji”. Działalność kubańskich specjalistów w 98 krajach świata komunistyczny ambasador przy Watykanie porównuje do pomocy humanitarnej niesionej przez misjonarzy Kościoła.