Wyobrażacie sobie państwo papieża, który pełni swój urząd, a jednocześnie ma rodzinę, żonę i syna? Taka wizja może nam się jawić jako wręcz obrazoburcza, a jednak to jest przypadek dzisiejszego patrona. Jako diakon służył u boku św. Symmacha, papieża, i został wybrany jego następcą 20 lipca 514 roku. Jednocześnie jednak, miał żonę i syna, św. Sylweriusza, który - choć nie bezpośredniego – to jednak został wybrany po ojcu na tron papieski. Choć brzmi to jak opis jakiejś schizmy, to w VI wieku, z uwagi na dobrowolność celibatu taka sytuacja miała jeszcze prawo zaistnieć w Kościele. Była jednak, przynajmniej w zachodnim chrześcijaństwie, coraz rzadsza za sprawą zakazu wstępowania w związki małżeńskie diakonów, który wprowadził papież św. Leon I Wielki. Ponieważ było to 50 lat przed wyborem dzisiejszego patrona na Stolicę Piotrową, stąd wniosek, że był on już mężem i ojcem zanim, z uwagi na swoją pobożność i świadectwo życia, otrzymał święcenia niższe. Jednak świętym nie został z tego tytułu, że potrafił oddzielić obowiązki męża i ojca, od posługi biskupa Rzymu. Chociaż, z drugiej strony, być może w jakimś sensie to doświadczenie negocjowania między różnymi porządkami, do tego się przyczyniło. Zapisał się przecież w historii jako ten, który przerwał schizmę, która od roku 484 przez 30 lat rozdzierała Kościół, za sprawą wyboru antypapieża Wawrzyńca. Nie był on pierwszym, którego powołano na tron papieski nieprawnie, ale z pewnością zafundował Kościołowi jeden z dłuższych rozłamów w owym czasie. Co jeszcze należy zapisać na konto sukcesów dzisiejszego patrona? Zdecydowanie, w rozdzieleniu władzy papieskiej od wpływów dgh c papieża i cesarza wschodniego może być politycznie użyteczny i nie nastawał na życie reprezentantów biskupa Rzymu. Z podobną życzliwością przyjęto ich także na dworach Francji, Anglii, Niemiec i Hiszpanii. Żeby mieć płaszczyznę porozumienia z polecenia papieża mnich rzymski, Dionizy, zebrał w jeden kodeks łaciński uchwały wszystkich synodów Wschodu i Zachodu, rzymskich i greckich. Umierając 6 sierpnia 523 roku, mógł więc dzisiejszy patron uznać, że pomimo różnorodności uczynił Kościół bardziej zjednoczoną wspólnotą. I z tego tytułu, a nie za sprawą syna został zapamiętany. Kto taki?  Św. Hormizdas.