Gdy Jezus wyrzucał złego ducha, niektórzy z tłumu rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba.

On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże.

Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy.

Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza.

Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem”. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni».

Europa po wypędzeniu nieczystego ducha faszyzmu/komunizmu dom swój wymiotła. I przyozdobiła, nie zapraszając doń Boga, ale otwierając szeroko drzwi europejskiego domu dla duchów podobnie jak tamten nieczystych. Czy jeszcze gorszych – historia pokaże. Bo kto rezygnuje z nazizmu i marksizmu (czy Europa kiedykolwiek z niego zrezygnowała?), a nie zaprasza w pustkę po nich samego Boga, ten nie znalazł automatycznie nowego fundamentu życia. Utrata strasznych ideolo może – w bezbożnej pustce – przynieść ideolo straszniejsze: „siedem innych duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy staje się gorszy niż poprzedni”.