Kto jest największy w królestwie niebieskim? Mt 18,1

W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?”

On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.

Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie”.

Największy w królestwie niebieskim jest ten, kto niczym dziecko przeżywa swą relację do Boga w duchu prostoty, otwartości i ufności. Ten, kto upodabnia się do Jezusa, wybierając jako fundament swego systemu wartości miłość bezinteresowną, czystą, gotową do służby i ofiary z siebie. Miłość, której archetypem jest Chrystus umierający na krzyżu dla naszego zbawienia. Ta Miłość nie wyklucza nikogo, co więcej, ma szczególną predylekcję wobec „najmniejszych” i poranionych przez grzech. Wobec niej „wielkość tego świata” – obfitość dóbr materialnych, wysoka pozycja społeczna lub sława – jawi się jako blichtr i marność. Zachowaj mnie, Panie, od pragnienia doczesnej wielkości i naucz zabiegać o to, co czyni prawdziwie wielkim w Twoim królestwie!