Mt 9,14-17 

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje».

Jedno i drugie… (Mt 9,17)

Dobre rozpoznanie i stosowne działanie: gdy wesele, to nie post, gdy dziura w starym ubraniu, to nie przyszyta do niego łata z grubszego, silniejszego materiału, a buzującego wina nie wlewa się do zeschniętych bukłaków. Nic nie ma ulec zniszczeniu – Bóg ocala i ochrania. Trzeba jednak zauważyć tożsamość każdej z rzeczywistości, które chcemy ze sobą połączyć. Może być dobra sama z siebie, ale nie na te okoliczności. Szukanie daleko Jezusa, który stoi obok, i wystarczy „być teraz”, by Go zobaczyć, czy naginanie nowości znamiennej dla Bożego Ducha do swoich wyobrażeń pachnie nieporozumieniem. I nie chodzi o to, co inni robią, jaki jest trend czy moda, tylko o Boga. On jest na pierwszym miejscu, bo On jest TU. W każdym TU. On jest Panem, Zbawicielem i Życiem.

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań