Mt 8,18-22 

Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. A przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».

Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory, a ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».

Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»

Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. (Mt 8,19)

Patrzę na swoje życie i wyliczam rzeczy, którymi chciałem je wypełnić: zdobywać wysokie szczyty, biegać w maratonie. Nauczyć się programowania i latania szybowcem. Opanować kilka obcych języków, przeczytać wszystkie zakupione książki i raz jeszcze pochłonąć całą Biblię. Mogę wymieniać jeszcze długo, śmiejąc się co chwilę ze swojej naiwności oraz smucąc z powodu braku wytrwałości. „Nauczycielu, pójdę za Tobą” – czytamy w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Tu nie ma miejsca na półśrodki i ciągłe stawianie sobie pytania, czy warto. Nie stój na wycieraczce, ale wejdź do środka. Cały. Ze wszystkim. I na zawsze.