Mt 19, 3-12

Faryzeusze przystąpili do Jezusa, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?»

On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela».

Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz przykazał dać jej list rozwodowy i odprawić ją?»

Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony, lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę – chyba że w wypadku nierządu – a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo».

Rzekli Mu uczniowie: «Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić».

On zaś im odpowiedział: «Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są także bezżenni, którzy ze względu na królestwo niebieskie sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!»

Kto może pojąć, niech pojmuje. Mt 19, 12

To bardzo częste w Ewangelii i wielce symptomatyczne dla nauczania Jezusa: owa przestrzeń wolności rozciągająca się między słowem Boga a decyzją człowieka. „Kto chce pójść za Mną”… „Co chcesz, abym ci uczynił”… I podobne, zawsze jakoś takie: łagodna perswazja do ludzkiej wolności. Ta przestrzeń wolności jest wypełniona przez Boga miłością i szacunkiem wobec człowieka. Bóg nas zna – nasze możliwości, uwarunkowania, ograniczenia, zaszłości. Zna swój obraz w nas i cały przestwór nędzy w nas. Kocha nas prawdziwie, nie dogasza knota, nie dołamuje trzciny. Pracuje nad naszym zbawieniem w wielkim Boskim trudzie i wszechmocy, lecz delikatnie wobec swojego kruchego stworzenia. Mówi: jeśli chcesz…

Książka w promocyjnej cenie: