Mt 6, 1-6. 16-18

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

A Ojciec twój, który widzi w ukryciu,  odda tobie. Mt 6,18

Po co się modlić, po co dawać jałmużnę, po co pościć? Pierwszą i najbardziej podstawową odpowiedzią na to pytanie będzie stwierdzenie: by uczcić Boga. Tak, by uczcić Boga. Jeśli nie z taką intencją podejmujemy jakąś pobożną praktykę, wykoślawiamy jej sens. I zawsze istnieć będzie zagrożenie, że wszystko skończy się duchową katastrofą. Uczcić Boga. Nawet kiedy gorąco Go o coś prosimy, dajemy przecież wyraz przekonaniu, że On może tę prośbę spełnić, że jest wielki, potężny, że jest Panem – naszym i wszystkich rzeczy. Ale bez tego podstawowego elementu każdej pobożnej praktyki zaczyna się nieszczęście. Najpierw uczcić Boga – gdy to jest na pierwszym miejscu, reszta się poukłada.