Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł:

«Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».

Mało czy dużo to pojęcia bardzo względne. Mało butów w życiu kobiety najpewniej oznacza zupełnie inną ich liczbę niż w szafie mężczyzny. Tak to już jest w naszym życiu, że patrzymy ze swojego punktu widzenia i ostateczny osąd jest bardzo od niego uzależniony. Jezus prezentuje dzisiaj Boże spojrzenie na ofiarność człowieka. „Więcej niż inni” ubogiej wdowy oznaczało oddanie wszystkiego, co posiadała. I na tym opiera się logika Pana Boga. Możesz oddać wiele, ale jeżeli nie oddasz swojego serca w całości, to jakbyś nie oddał nic. I nie chodzi o obowiązkową postawę jakiegoś nieosiągalnego w życiu codziennym heroizmu. Chodzi o miłość, która jest cierpliwa, łaskawa i potrafi przemieniać ten świat.