Jezus, przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: «Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc u Niego to wszystko?» I powątpiewali o Nim.

A Jezus rzekł do nich: «Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony». I niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa.

Ten rodzaj pogardy jest w (nie)ludzkim świecie stale obecny. To jest Żyd. To jest wieśniak. To jest czarnuch. To jest populista. To jest pisior, gorol, dziwka. Skąd u nich ta mądrość i cuda? Czyż ich bracia to nie zwyczajne Jakuby, Józefy, Szymony i Judy? Skądże więc mają to wszystko? Co oni mają mi do powiedzenia, zaproponowania, udowodnienia? Przypuszczalnie taki był wtedy klimat w synagodze w Nazarecie. Dlatego „niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa”.