Hi 42, 1-3. 5-6. 12-17

Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. (Hi 42, 2)

Nie wiem, nie wiem, nie wiem... Te dwa słowa, czasem powtarzane w kółko, mogą stać się głęboką modlitwą, jeśli w ślad za nimi idzie zdanie: „Wiem, że Ty wszystko możesz”. Jęczące „nie wiem” w chwili cierpienia. „Nie wiem” – przygaszona reakcja na głuchą samotność. Ale też „nie wiem” wypowiadane w euforii, w napływie zaskakująco dobrych wiadomości. „Nie wiem”, ale „Ty wszystko możesz”.

Zakończenie opowieści o Hiobie przypomina o tym, że Bóg zawsze jest na TAK, mimo że jest na NIE: NIE-pojęty, NIE-zmierzony, NIE-skończony, NIE-ogarniony i NIE-odgadniony. Perspektywa człowieka jest krótkowzroczna, Bóg patrzy panoramicznie – widzi wczoraj, dziś i jutro. Co zamyśla, potrafi uczynić.