Oto Panna pocznie i porodzi Syna (Iz 7, 14b)

Czy Zwiastowanie może stać się świętem wszystkich chrześcijan? Są podstawy do optymizmu. Matka Jezusa „nigdy nie była przyczyną podziału między Kościołami, lecz stała się raczej jego ofiarą, a nawet przejawem, wyjątkowo rzucającym się w oczy. Wokół Niej polaryzuje się i w Niej znajduje swoje odbicie wiele innych czynników niezgody”. To fragment dokumentu „Maryja w Bożym planie i komunii świętych”. Jest efektem kilku dekad wspólnej refleksji i modlitwy kolejnych pokoleń teologów katolickich i protestanckich, tworzących tzw. Grupę z Dombes we Francji. Postulat tego środowiska jest bardzo prosty: teologowie zachęcają i katolików, i protestantów do nawrócenia w tych obszarach, gdzie dochodzi albo do przeakcentowania roli Maryi, nawet kosztem osoby Chrystusa, albo wprost przeciwnie – gdzie Jej rola jest minimalizowana lub zupełnie pomijana. Autorzy dokumentu „uwrażliwiają teologów katolickich na to, by porzucili swoje przekonanie, że całe chrześcijaństwo i cały Kościół trwają jedynie dzięki uczuciowej relacji do Maryi”. W kwestii nawrócenia postaw wiernych i teologów protestanckich teologowie z Dombes wzywają chrześcijan wywodzących się z reformacji do zastanowienia się nad tym, „czy ich zbyt częste milczenie na temat Maryi nie jest szkodliwe dla relacji z Jezusem”. 
 

Łk 1,26-38 

Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”

Anioł jej odpowiedział: „Duch święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna, i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.

Na to rzekła Maryja: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł od Niej anioł.

Czytaj: biblia.gosc.pl

Niech mi się stanie według twego słowa. Łk 1,38

Od chwili wyrzucenia Adama i Ewy z raju Bóg naprawiał rozerwany przez grzech naszyjnik stworzenia. Był piękny w Jego oczach, stworzony z miłości i wart wysiłku nawlekania wszystkiego od nowa. Koralik po koraliku, przez lata i wieki Bóg nakładał kolejne paciorki, aż pozostał ten ostatni, najważniejszy – Maryja. O Niej pomyślał jako o Bogarodzicielce i Jej życie przygotowywał. Jako pełne łaski, bliskie Boga, najszczęśliwsze wśród ludzi. Wszystko było gotowe, nawleczono ostatni element na długą nić historii zbawienia. Potrzebna była tylko pętelka wiążąca wszystko w całość: wypowiedziane przez człowieka „tak”. To jedno słowo zmieniło historię świata i każdego z nas.