Łk 1,39-45 

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. a skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».

Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana. Łk 1,45

Pięknie brzmi ta pochwała, którą Elżbieta kieruje do młodej Maryi: jesteś błogosławiona, bo uwierzyłaś Bogu. Właściwie jednak Elżbieta zwraca się do Niej jakby w trzeciej osobie. Mówi: „błogosławiona jest, która uwierzyła”. To sformułowanie nasuwa myśl, że błogosławiony jest każdy, kto zaufał Bogu. Co znaczy zaufać Bogu? Uwierzyć, że On czuwa nad nami, gdy przychodzą w życiu sytuacje, w których trzeba wybierać między tym, co przyniesie stratę, ale jest dobre i sprawiedliwe, a tym, co niby przynosi zysk, ale jest złe i krzywdzące dla bliźnich. Wybierajmy błogosławieństwo.