Łk 10,21-24 

Jezus rozradował się w duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».

Rozradował się Jezus w Duchu Świętym… Łk 10,21

Adwent jest też po to, by nam przypomnieć słowa Jezusa o tym, że z upodobania Ojca „te rzeczy” są zakryte przed mądrymi i roztropnymi, a objawione prostaczkom. Przygotowanie na przyjście Chrystusa – który jest istotą „tych rzeczy”! – jest ćwiczeniem się w powrocie do postawy prostaczka, oczyszczaniem siebie z nalotu pychy, która lubi się przebierać w mądrość i roztropność.

Cały Adwent o tym myśleć.

I przymierzać się do tych dwóch jakże różnych ról. Bo to od mojej wolności zależy, czy się obsadzę w roli mądrali, czy w roli prostaczka. A od tego zależy wszystko inne.