Łk 21,29-33

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść:
«Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».

Poznajecie, że już blisko… Łk 21,30

Od tego, co człowiek wie o Bogu, zależy, jak Go postrzega. Jeśli pragnie mieć prawdziwy obraz Boga, wówczas poznaje, weryfikuje, pozwala się wciągnąć w relację z Nim. W zależności od tego, czy do jego świadomości przebija się prawda o Stwórcy, Odkupicielu, Pocieszycielu, czy nie – pragnie Go spotykać lub tylko wypełnia formalności związane z podtrzymaniem kontaktu, który przyda się na przyszłość. Zależnie od tego, na ile człowiek pozwolił Bogu wejść w swoje życie – albo oczekuje momentu, gdy spotka Go bez żadnych barier, albo boi się tego. A przecież Jezus mówi, że obserwując świat, widzisz działanie Boga. Pytanie tylko, czy pozwalasz Bogu, by był sobą, czy raczej domagasz się, aby zmieścił się w twoich kategoriach myślowych.