Łk 17,7-10 

Jezus powiedział:
«Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać. Łk 17,10

Służyć z pokorą. Co to znaczy? W książce „Obłok niewiedzy”, jednej z ważniejszych publikacji w klasyce duchowości, pokora jest definiowana jako umiejętność rozpoznawania własnych ograniczeń. Pokora to tak naprawdę poznanie siebie, poznanie istoty swojego człowieczeństwa. Filozofowie dialogu, po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, przypomnieli gorliwie, że człowiek zawsze jest dla Innego. Człowiek pokorny to ten, który rozumie, że ze względu na własne ograniczenia nie może żyć sam dla siebie, ale musi żyć dla innych. To bardzo Boski punkt widzenia. Bóg jest dla człowieka, a skoro On jest dla nas, próbujmy ćwiczyć się w pokorze i być dla Niego i dla innych. Poczuć się nieużytecznym – może nie jest zachęcające, ale duchowo uwalniające.