Łk 13,18-21 

Jezus mówił: «Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach».

I mówił dalej: «Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło».

Królestwo Boże (…) podobne jest do ziarnka gorczycy (…). Wyrosło i stało się wielkim drzewem. Łk 13,18-19

Ten fragment Ewangelii jest jednym z najpiękniejszych opisów rzeczywistości, która bezpośrednio nas dotyczy. Opis królestwa Bożego to nie jest opis wizji czegoś, co jest daleko, nie wiadomo w jakiej przestrzeni. Królestwo Boże to wspólnota dusz, które opierają się na Bogu, które kryją się w Jego cieniu, kiedy jest im źle, kiedy chcą odpocząć. Ziarnko to słowo Boga, które zasiane w nas może wyrosnąć na wielkie drzewo. To dobro, które jest w naszych sercach. Tam, po drugiej stronie, spotkamy się wszyscy – jak ptaki, które chcą odpocząć wśród pięknych drzew. Królestwo Boga to dobro, piękno, które zaczyna się w nas, to wnętrze Kościoła w czasie adoracji i dom, w którym ludzie wzajemnie się kochają.