Łk 12,1-7

Kiedy ogromne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: «Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a co w izbie szeptaliście do ucha, głoszone będzie na dachach.

A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli».

Żaden nie jest zapomniany w oczach Bożych. Łk 12,6

Pięć wróbli sprzedanych za jedną ósmą dniówki najemnego robotnika – sprzedanych jako pokarm ubogich – znika w pamięci z chwilą zaspokojenia potrzeby. Niewiele znaczą – niewiele uwagi im się poświęca. Podejście Boga jest inne: Jego troska obejmuje każdy detal świata i ludzkiego życia, a zaangażowanie w dobro człowieka inspiruje Go do nieustannej komunikacji, by człowiek zyskał właściwy ogląd rzeczywistości. Nie oddziałuje za pomocą strachu, ale przestrzega, kto potrafi zniszczyć. Nie obnaża ludzkiej dwulicowości, ale wskazuje na jej krótkotrwałość. Nie usuwa problemów, lecz potwierdza swoją nieustanną opiekę. Bogu zależy na człowieku. Warto więc na Nim się oprzeć.