Łk 11,37-41 

Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.

Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».

Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste. Łk 11,41

Czym jest czystość? Jedna z definicji mówi, że czystość to dobre patrzenie na drugiego człowieka. To cnota, która polega na poszanowaniu w myśli, mowie i uczynkach siebie i innych. Ojciec Paweł Kozacki, dominikanin, napisał kiedyś, że czystość to umiejętność budowania pięknych relacji. Jedno i drugie myślenie jest ewangeliczne. O takiej czystości mówi dzisiaj Jezus. Czystość jest w nas. Jeśli w głębi naszej duszy nie ma czystości, to rzutuje to na relacje z innymi, na nasze postrzeganie świata. Wzorem czystości ewangelicznej jest Maryja, która nawet wtedy, gdy Jej Syn został zdradzony, trwała w Wieczerniku przy tym, który zaparł się Jezusa. Październik może pomóc nam lepiej rozumieć, czym jest czystość przez rozważanie tajemnic Różańca.