Mt 28, 1-10

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby martwi.

Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: „Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie”. Oto, co wam powiedziałem».

Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Nie ma Go tu,  bo zmartwychwstał.     
Mt 28,6

W Wielką Sobotę zaproszeni jesteśmy do czekania i cierpliwości. Dziś Kościół nie sprawuje Eucharystii, ale w przeciwieństwie do dnia męki i śmierci Chrystusa dzisiaj nie ma przewidzianej w liturgii słowa Ewangelii. Cierpliwie czekamy i słuchamy Boga, który milczy. I wydaje się, że nic nie robi, nie spieszy się, jakby na wszystko miał czas. Dobrze jest z milczącym Bogiem wspólnie przemilczeć dzień. Wytrzymać tę ciszę i pozorny brak aktywności. Może nie rozumiemy, dlaczego to tak długo trwa. Czekamy cierpliwie na najważniejsze słowa, które usłyszymy podczas Wigilii Paschalnej: „Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak zapowiedział”. Bóg ma swój plan i czas.