J 13, 16-20

Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie.

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz trzeba, aby się wypełniło Pismo: „Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę”. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał
J 13,16

Uczymy się przez naśladowanie. Patrząc, jak inni trzymają łyżkę lub długopis. Słuchając, jak inni wymawiają słowa lub śpiewają. Uczymy się przez powtarzanie. Żmudne i wymagające pokonywania swoich ograniczeń. Krok za krokiem. Literka za literką. Nuta za nutą. Aby w końcu biegać, mówić, pisać i śpiewać. Jezus pokazał swoim uczniom drogę. Z tej drogi nie ma odwrotu, jest tylko nieustanne pokonywanie swoich ograniczeń. I nie chodzi tu jedynie o samorozwój, ale o coś o wiele większego i ważniejszego. O miłość, której pragniemy i za którą tęsknimy. O miłość, która daje życie. Nie bój się więc zrobić pierwszego kroku. Nie bój się nauki miłości od napisania pierwszej literki. Niech to małe „m” ze słowa „miłość” będzie początkiem czegoś wielkiego na Twojej drodze za Jezusem.