Mk 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».

Patrz, czemu oni czynią to, czego nie wolno? Mk 2,24

Mówimy, że pierwsze wrażenie jest bardzo ważne, ponieważ albo nas zachęca, albo zniechęca do relacji. Z drugiej strony nikt z nas nie jest czystą kartą, zawsze patrzymy na świat z jakiejś perspektywy: dobrego lub złego nastroju, egoistycznych lub altruistycznych odruchów, takiego, a nie innego światopoglądu. Faryzeusze mają perspektywę Prawa i w niej widzą jego przekraczanie, ich wzrok nie zatrzymuje się na Jezusie przechodzącym wśród zbóż, głodnych uczniach. Można zapatrzeć się w część i nie dostrzec całości, szukać wszędzie potwierdzenia swojej perspektywy. Bycie uczniem Jezusa to wychodzenie ze swojego sposobu patrzenia i przyjmowanie Jego sposobu patrzenia. A ty co widzisz w dzisiejszej Ewangelii?