Mk 4, 21-25

Jezus mówił ludowi:
«Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha».
I mówił im: «Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma».

Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! Mk 4,23

Życie dowodzi prawdy słów Jezusa, ba, pokazuje ich prawdę dosłowną. Po latach wychodzą na wierzch stare grzechy. Bo „nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw”. Od słuchania takiej, a nie innej muzyki (radiostacji, internetowej strony, grupy kumpli itd.) pęka człowiekowi głowa, serce albo i samo życie. Bo „uważajcie na to, czego słuchacie”. Hojni dla Boga mają nadmiar (choć im nie zależy), skąpi dla Boga nie mają nic (choć im zależy). Bo „kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma”. Jakich jeszcze potrzebujemy argumentów? Że to samo mówił Konfucjusz i Lao Tse? Co to za argument? To dobrze, że mówili to samo.