Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”.

On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „Z Egiptu wezwałem Syna mego”.

Wtedy Herod widząc, że go Mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od Mędrców.

Wtedy spełniły się słowa proroka Jeremiasza: „Krzyk usłyszano w Rama, płacz i jęk wielki. Rachel opłakuje swe dzieci i nie chce utulić się w żalu, bo ich już nie ma”.

Kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch. Mt 2,16b

Iwan Karamazow zwraca Bogu bilet, bo zamęczone były maleństwa, bo dzieci biły się piąstkami w pierś i modliły w smrodliwym wychodku nieodkupionymi łezkami „do Bozi”. Zawsze podejrzewałem, że to sentymentalny fałsz. Że Dostojewski jest jak Rosja: wielki, chory, niebezpieczny. „Protest przeciwko Bogu w imię sprawiedliwości niczemu nie służy. Świat bez Boga jest światem bez nadziei. Jedynie Bóg może zaprowadzić sprawiedliwość. A wiara daje nam pewność: On to robi” (Benedykt XVI, Spe salvi). Wielu rzeczy nie wiemy, ale to akurat wiemy: bez Boga zabijane dzieci są mierzwą historii. Z Bogiem – mają przyszłość. To wszystko.