Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Miłość do Boga jest pierwszą w kolejności przykazań i modlitw, a miłość bliźniego pierwszą w realizacji. Często powtarzamy, że jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na właściwym miejscu. Święty Tomasz z Akwinu powiadał, że urząd bez miłości nie wystarcza. A z urzędem łączy się troska o zbawienie, bo im większe powierza się wam zadanie, tym większa ma być wasza gorliwość. Wtedy poczujemy się jak w przedsionku nieba, albowiem każdy będzie się radował szczęściem drugiego jak własnym, bo każdy będzie miłował drugiego jak siebie. Stąd modlę się do Boga, by mieć siłę do służenia człowiekowi. Stąd czytam o miłości Boga w Biblii, by mieć motywację do miłości bliźniego. Stąd idę na Mszę, by po jej zakończeniu rozpocząć mszę życia.