Ewangelia z komentarzem
Ponad obłoki
Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Kto służy Bogu, z upodobaniem zostanie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków. Modlitwa pokornego przeniknie obłoki i nie dozna pociechy, zanim nie osiągnie celu. (Syr 35,17)
Podnosi poniżonych
Chroni tych, których inni omijają szerokim łukiem. Zwraca swój wzrok na pomijanych, odpychanych, niezauważanych. Na kartach Biblii daje się poznać jako obrońca cudzoziemców, sierot i wdów.
Pan przywraca wzrok ociemniałym, Pan dźwiga poniżonych,
Pan kocha sprawiedliwych, Pan strzeże przybyszów.
Ochrania sierotę i wdowę, lecz występnych kieruje na bezdroża.
Ps 146,8-9
To samo ostrzeżenie
Amos uważany jest za najstarszego z proroków piszących, czyli tych, których orędzia w formie spisanej zostały włączone do objawionych ksiąg Starego Testamentu. Żył i działał w pierwszej połowie VIII w. przed Chr. Bóg posłał go do sąsiedniego Królestwa Izraela, by tam, rodakom, którzy zapominali o prawdziwym Bogu, przypominać o wierności.
