Ewangelia z komentarzem
Widzenie końca na początek
Adwent, czyli czas przygotowań do przyjścia oczekiwanego Mesjasza (łac. adventus – przyjście), ogłasza początek ery zbawienia. Nieco inaczej wygląda to w optyce Starego Testamentu. Spełnienie mesjańskich proroctw zapoczątkowuje końcową erę ludzkości. Mesjasz, który przychodzi na ziemię, rozpoczyna jej ostatni okres. Z naszej, chrześcijańskiej perspektywy nazywamy go erą lub czasem Kościoła.
Niebiański transfer
„Tato, a dlaczego Robert Lewandowski nie przyszedł na trening Bayernu?” – mógł zapytać we wrześniu jakiś niezorientowany mały kibic z Monachium. „Bo przeniósł się do Barcelony!” – usłyszałby w odpowiedzi. Ten futbolowy przykład doskonale ilustruje „transfer”, w jakim uczestniczymy. Święty Paweł pisze o tym, że Bóg nie tylko „uwolnił nas spod władzy ciemności”, ale również przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie (Kol 1,13).
On już to uczynił!
Przeniesieni do królestwa
Ponoć w 1922 roku papież Pius XI zamierzał zwołać nowy sobór, by w jego trakcie dokonać uroczystego poddania Kościoła i świata Chrystusowi, jedynemu i najwyższemu Królowi. Tego królowania potrzebował okaleczony i zbuntowany świat, który wyłaniał się z potwornej wojny światowej, bolszewickiej rewolucji i śmiercionośnej pandemii hiszpanki.
Uzdrowienie w jego skrzydłach
Te same wydarzenia dla jednych będą przekleństwem, źródłem porażającego lęku, a dla innych okazją do dziękczynienia i podniesienia wysoko głowy. W zapowiadanym przez Malachiasza „dniu palącym jak piec” dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach (Ml 3,20).
