Ewangelia z komentarzem
Niech zakwitnie pustynia!
Adwent przypomina o tym, że wiara jest pójściem za Bogiem w ciemno. Bez zabezpieczeń.
Z GPS-em słowa Bożego, które jak na złość, zamiast wybrać najkrótszą drogę, nakazuje nam jazdę przez jałową bezkresną pustynię.
Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia,
niech się raduje step i niech rozkwitnie!
Niech wyda kwiaty jak lilie polne,
niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. (Iz 35, 1)
Przyjdź!
Marana tha! – woła z tęsknotą Oblubienica, przygotowująca się na Gody Baranka. Podzieleni, nieufni, zranieni, bombardowani ze wszech stron informacjami zabierającymi nadzieję i podcinającymi skrzydła nie możemy doczekać się zapowiadanej przez Izajasza chwili,
gdy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. (Iz 11,6)
