Dz 4, 13-21

Nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy. Dz 4, 20

Papież Franciszek opisywał Dzieje Apostolskie jako księgę, która opowiada o tym, jak rozprzestrzenia się woń Ewangelii. 

Dziś Kościół proponuje czytanie właśnie z tej księgi, gdzie Piotr i Jan stwierdzają w Jerozolimie jednomyślnie: „Nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy”. Również dziś, w Watykanie, Kościół żegna następcę Piotra, który wielokrotnie podpisywał się pod cytowanymi słowami apostołów. Jak pachnie Ewangelia? Chyba właśnie tego uczył przede wszystkim (albo po prostu dawał temu świadectwo) przez ostatnie dwanaście lat jako papież. 

Głowa Kościoła, która przytula głowy wiernych. Patrzy głęboko w oczy tych najmniejszych, często niezauważanych, omijanych z daleka. Takim go zapamiętam. 

Woń Ewangelii sprawia, że nie możemy nie mówić… Zwłaszcza na peryferiach, gdzie nas posyłał. Nie trzeba wędrować daleko. Bo – jak przypominał we Fratelli tutti – istnieją peryferie blisko nas, w centrum miasta, a nawet we własnej rodzinie. W tej samej encyklice Franciszek jeszcze podarował mi zdanie, które najpierw podkreśliłem, później przepisałem, a w końcu zapamiętałem. A teraz – żegnając go – mam nadzieję, że zapach tych paru słów nigdy dla mnie nie straci intensywności: „Życie nie jest czasem, który przemija, ale czasem spotkania”.