Łk 5, 1-11

Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona.

A Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!       
 Łk 5,4

Bóg zawsze wykorzystuje kontekst naszego życia. Wykorzystuje naszą codzienność. W życiu Piotra będą to woda, łódź i sieć. Jezus korzysta z łodzi. Prosi, aby w niej wypłynęli na połów i z niej zarzucili sieci. I wyciągają je z wody pełne ryb. Jezus wykorzystuje talenty i zawód Piotra: – Już nie ryby, ale ludzi będziesz łowił – zapowiada. Wykorzysta je również w innych miejscach, aby uczyć go wiary i zaufania: uciszając burzę, ucząc chodzić po wodzie, stając przy nim po zmartwychwstaniu nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Tak było w życiu Piotra, tak jest również w naszym. Jezus wykorzystuje naszą codzienność, pracę i talenty. Nie tylko, aby służyły nam i innym, ale by również przez nie przychodzić do nas i uczyć nas wiary i zaufania.