Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Bóg jest miłością – napisał Jan w pierwszym swoim liście pod koniec I wieku. I jest to zapewne największe zdanie, jakie o miłości kiedykolwiek napisano. Niczego większego o miłości nie da się wiedzieć ani powiedzieć. „Kogo dotyka miłość, ten zaczyna pojmować, czym właściwie jest życie” – napisał Benedykt XVI w encyklice „Spe salvi” w 2007 roku. I jest to prawdopodobnie największe zdanie, jakie napisał o miłości. Najciekawszy jest związek obu zdań. Obejmuje on ostateczną jedność miłości: Bóg jest miłością, która mnie dotyka i z tego właśnie żyję; tym jest życie, to znaczy żyć – być dotykanym przez Boga-miłość. Wtedy pojmuję, czym jest życie.