Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Mamy się godzić szybko, mówi Pan, dopóki trwa wędrówka wspólną drogą. Ta droga to nasze życie. Mamy się godzić szybko, bo droga jest śmiesznie krótka… Chwilą jest jedynie, mgnieniem oka. Możemy nie zdążyć, kiedy On przyjdzie – nagle, jak złodziej. Nie warto tracić tego krótkiego czasu ani trwonić nietrwałych sił na głupstwa, na rzeczy nieważne – na swary. Czasu i sił nie może ubywać na to, co nawet tu, na tej ziemi, po jakimś czasie wydaje się czystym głupstwem (jak ja mogłem się tak zachować, przecież już nawet nie pamiętam, o co wtedy poszło). A jak to może wyglądać z perspektywy Boga, śmierci, wieczności? Godzić się szybko, najlepiej natychmiast.