Dlaczego nie in vitro?

W roku 2006 r. Międzynarodowa Komisja Monitorowania Technologii Rozrodu Wspomaganego (ICMART) ogłosiła obszerny światowy raport o zapłodnieniu in vitro 2000. Według danych raportu poronienia samoistne objęły 27,8 proc. ciąż. Jak stwierdzono, w grupie matek 40-letnich poronienia występują w 36,4 proc. ciąż. W ciążach mnogich ilość poronień dochodzi do 40 proc., a w przypadkach wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników – nawet do 60 proc. W jednej czwartej ciąż występują poważne komplikacje, do których należą: stan przedrzucawkowy, łożysko przodujące, ciąża pozamaciczna, poród przedwczesny, cukrzyca u matki (ICMART: World collaborative report on in vitro fertilization, 2000. Fertility and Sterility, 2006). Przy stosowaniu metod in vitro para nadal pozostaje niepłodna i ma małe szanse na urodzenie następnych dzieci.

Zagrożenia dla dziecka narodzonego
U noworodków poczętych w in vitro 1,8 razy częściej występuje niska waga urodzeniowa – dzieci ważą mniej niż 2 500 g oraz 2,7 razy częstsza bardzo niska waga urodzeniowa – dzieci ważą mniej niż 1 500 g. 1,6 razy częściej występuje mózgowe porażenie dziecięce, a w technice, podczas której wszczepiono zarodek poprzednio zamrożony, nawet 3 razy częściej (Jackson R.A. i wsp. „Obstet. Gynecol.”, 2004, 103, 3: 551–563; Sutcliffe A. i wsp. „Lancet”, 2007, 370:351–359). Stwierdzono też częstsze występowanie wad wrodzonych, zwykle serca, naczyń i układu ruchu, a także narządów płciowych u chłopców. Centrum Kontroli Chorób i Prewencji w Atlancie (CDCP), pełniące funkcję głównego obserwatora występowania i rozprzestrzeniania się chorób w świecie, w listopadzie 2008 r. opublikowało informację o tym, że pary rozważające zastosowanie technologii in vitro powinny być informowane o występującym u dzieci ryzyku wad, takich jak: ciężkie wady serca – występujące 2 razy częściej, rozszczepy wargi i podniebienia – występujące 2–4 razy częściej, zarośnięcie przełyku – 4–5 razy częściej, zarośnięcie odbytu – 5–7 razy częściej. Stwierdzono, że u dzieci urodzonych w wyniku zapłodnienia pozaustrojowego w pierwszych pięciu latach życia wykonuje się 2-krotnie więcej zabiegów operacyjnych niż u dzieci poczętych w sposób naturalny. Co więcej, 7-krotnie częściej u dzieci poczętych metodą in vitro występuje prawdopodobieństwo pojawienia się siatkówczaka – ciężkiego nowotworu gałki ocznej. U dzieci urodzonych metodą in vitro 3-krotnie częściej występuje zespół Beckwitha- Wiedemanna – rzadki, genetycznie uwarunkowany zespół wad wrodzonych, objawiający się między innymi przerostem języka, przepukliną pępowinową, nadmiernym wzrostem. W Australii stwierdzono nawet 9-krotnie częstsze występowanie tego zespołu (Halliday J. wsp. „Hum. Genet.” 2004, 75:526–528). Częściej występuje też zespół Angelmana z objawami neurologicznymi, takimi jak upośledzenie umysłowe i padaczka.