Ewangelia z komentarzem
Święte oburzenie
Znajoma narracja. „Nie dość, że nie chodzi z nami, to jeszcze, bezczelny,
w Twoje imię wyrzucał złe duchy! Jakim prawem? Jak śmiał? Przecież nie zna Cię tak jak my.
Nie jest »nasz«! A może przeinacza Twoje słowa? Zabroniliśmy mu tego!”.
Jak wielką wolność miał Jezus, gdy ostudził rozgorączkowane umysły uczniów:
Przestańcie zabraniać mu. (...) Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.
Mk 9,39-40
Jak dzieci
Mówił, że będzie cierpiał, a uczniowie sprzeczali się o władzę. Zapowiadał krzyż, a ci spierali się, kto będzie pierwszy w Królestwie. Nic dziwnego, że wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy ramionami, rzekł do nich: „Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mk 9,36-37).
Nie goń za tym, co wielkie. Przyjmij w sobie dziecko.
