Mt 7, 21-29

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości”.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».

Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie tak jak ich uczeni w Piśmie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha (...), można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. (Mt 7,24)

Słuchać Jezusa to za mało: trzeba jeszcze wypełniać to, czego uczył. Niby oczywiste. Dziś jednak zdaje się, że całkiem sporo chrześcijan tego nie widzi. I oburza się, gdy Kościół przypomina na przykład, że chrześcijanin, pamiętając o piątym przykazaniu, zawsze powinien stawać w obronie życia, a nie przeciw niemu.

Albo że dla osiągnięcia swoich celów nie może posługiwać się kłamstwem. Także w polityce. Wielu ludziom, niestety, wiara i życie nie sklejają się nie tylko w praktyce, ale też w sposobie myślenia. Ale cóż to za wiara w Chrystusa, jeśli w praktyce ubóstwia się władzę, wpływy czy pieniądze? Dom zbudowany na takiej podstawie runie. Jak wszystko, co zamiast na skale, zbudowano na piasku.

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań