Mk 12,13-17 

Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?»

Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę? Przynieście mi denara; chcę zobaczyć». Przynieśli, a On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?»

Odpowiedzieli Mu: «Cezara».

Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga».

I byli pełni podziwu dla Niego.

Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga. (Mk 12,17)

Zachowaj porządek, a porządek zachowa ciebie. Tej łacińskiej sentencji nauczyłem się w czasach formacji seminaryjnej. I chociaż było to 20 lat temu, korzystam z niej bardzo regularnie. Życie, które realizujemy w tak wielu obszarach, wymaga od nas podejmowania codziennych decyzji. One zaś mogą respektować przyjęte zasady i wartości lub je odrzucić. Pierwsze przynosi porządek, drugie zamęt. A przecież na każdą sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony (Koh 3,17). Dziś, może nawet bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, potrzeba światu stałości i porządku. Potrzeba wartości i zasad. I potrzeba w końcu oddać Bogu to, co należy do Niego, by zachować siebie na życie wieczne.

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań