Mk 3,13-19 

Jezus wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy.

Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.

Przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. Mk 3,13

 

Jezus się nie tłumaczy, dlaczego wybiera właśnie taki skład Dwunastu. Chociaż ewangelista Marek nie pozostawia nam złudzeń, że wśród nich są i synowie gromu, i zdrajca Judasz. Z jednej strony, rzeczywiście Boże wezwanie przerasta tak Dwunastu, jak i nas. Nigdy nie jesteśmy dość dobrzy i nie dorastamy do tego, co głosimy i co robimy w służbie Bogu. A z drugiej, to nas nie zwalnia z nieustannej formacji i rozwoju oraz pracy nad sobą. Do takiej drogi zaprosił Jezus Dwunastu, by codziennie uczyli się Jego logiki myślenia i działania. By nieustannie każdego dnia z Nim współpracowali z wdzięcznością za to, że ich wezwał, bo sam chciał.