Mk 6, 30-34

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.

Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Czytaj Pismo Święte w serwisie gosc.pl: biblia.gosc.pl

Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco.
Mk 6,31

Przyzwyczajeni do przedstawiania wyników pracy, ewaluacji, nieustannej troski o zainteresowanie naszą działalnością, właściwie jesteśmy blisko doświadczenia przychodzących do Jezusa apostołów. Chwalą się. Opowiadają, jak im dobrze poszło. Pewnie są przejęci i podekscytowani, trochę jak pracownicy przed szefem. Każdy chce pokazać się z jak najlepszej strony. Ale Jezus nie wchodzi w rolę żądnego zysku prezesa, nie koncentruje się na wynikach, nie sprawdza statystyk, przepracowanych godzin czy wykorzystanych środków. Jemu zależy na uczniach, dlatego skupia się na ich potrzebach, na tym, co będzie dla nich w tym momencie najlepsze. Ważni są dla Niego przede wszystkim oni sami, a potem ich misja.

Przeczytaj Czytania na każdy dzień