Mt 6, 1-6. 16-18

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. (...) Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i  umyj twarz. Mt 6,16-17

Kilka lat temu o. Adam Szustak OP zachęcał całą Polskę do akcji „Zrób się na post”. Nawiązywała ona do powyższego fragmentu Ewangelii. Chodziło o to, żeby w dniu, w którym będziemy pościć, odświętnie się ubrać, czyli żebyśmy się zrobili na post. Bo to nie wór pokutny i posępna mina są oznaką postu. Każdy wysiłek, który podejmujemy dla Boga, czynimy po to, by się oczyścić, odnowić i by dać świadectwo wiary. Bóg w zamian za post daje siłę, radość i wszystko co najlepsze. Post nas podnosi z upadku, z grzechu, wyprowadza z ciemności, a nawet z depresji. 40 dni, które mamy przed sobą, nie są więc wezwaniem do smutku. Post to radość głębszego przeżywania obecności Boga w naszym życiu.