«Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».

Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»

Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata: gdy modlimy się we wspólnocie, gdy służymy Mu, czyniąc dobro wobec „jednego z braci Jego najmniejszych” (Mt 25,40), gdy przyjmujemy sakramenty święte. W sposób szczególny jednak doświadczamy Jego bliskości, celebrując Eucharystię. Staje się wówczas dla swego Kościoła prawdziwym „chlebem, który z nieba zstępuje i daje życie światu”. Gdy przyjmujemy go z wiarą, jest dla nas drogocennym pokarmem wśród ścieżek doczesności i skutecznym „lekarstwem nieśmiertelności”, „antidotum na śmierć” (św. Ignacy z Antiochii). Kto spożywa Ciało Chrystusa i pije Jego Krew, będzie żył na wieki. Spraw, zmartwychwstały Panie, bym podczas każdej Mszy św. nasycał się Twoją zbawczą obecnością wśród nas!