Najnowsze Wydania
-
GN 51/2024 Dokument:(9084636,Po drugiej stronie. Bóg i człowiek)
-
GN 50/2024 Dokument:(9076458,Bądź zdrów, lecz nie śpiewaj!)
-
Historia Kościoła 1(7)/2025 Dokument:(9072365,Kościół nie potrzebuje lukrowanej narracji o swojej historii. O liście papieża i nowym numerze „Historii Kościoła”)
-
GN 49/2024 Dokument:(9068896,Miłość, śmierć i cuda)
-
GN 48/2024 Dokument:(9060601,Hologram w konfesjonale)
Dzieło ostateczne
Gdy Paweł III po raz pierwszy zobaczył fresk, ze łzami padł na kolana. Od prawie 500 lat papieże, kardynałowie, biskupi i tysiące wiernych oglądają to dzieło, a jego symbolika wciąż jest odkrywana na nowo, cały czas zaskakuje i wprawia widza w zachwyt. Zachwyt nad dziełem jednego człowieka, ale i zadumę nad wizją dopełnienia historii ludzkości zapoczątkowanej Bożym dziełem stworzenia.
Skąd wzięło się przekonanie, że Miriam z Nazaretu groziło ukamienowanie przez sąsiadów?
Maryja była już mężatką, gdy powiedziała Bogu swoje „tak”. Nie mieszkała jeszcze z Józefem, do hucznego wesela przygotowywali się przez 12 miesięcy od pierwszego etapu zaślubin, ale dziecko poczęte przed wspólnym zamieszkaniem było uznawane za prawowite. Mieszkańcy Nazaretu, słysząc o ciąży Maryi, z pewnością gratulowali jej potomka. Tylko Józef miał prawo do niedowierzania.
Prawda apokryfów
Czy Maryja urodziła się w Jerozolimie? Czy Jej rodzice wysłali 3-letnią córkę na służbę do świątyni? Czy można powiedzieć, że zwiastowanie miało miejsce w Nazarecie 7 kwietnia, w środę rano? Skąd wzięło się przekonanie, że Józef był stary, gdy poślubiał młodą Maryję? I czy prawdą jest, że miał szóstkę dzieci z pierwszego małżeństwa? W apokryfach o Maryi możliwe tropy historyczne mieszają się z legendami. Czy można uznać je za wiarygodne?
