Mt 9,14-15 

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?»

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».

Przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Mt 9,15

Uczniowie Jana i faryzeusze poszczą, uczniowie Jezusa nie. Odpowiedź Jezusa na ten zarzut jest prosta. Istotą postu nie jest regularne praktykowanie, tak by można było zgłosić się po medal za zasługę. Jezus przesuwa spojrzenie pytających z praktyki na osobę. Liczy się Oblubieniec. Jednak żeby rozpoznać, czy nadszedł już czas wesela i radości związany z obecnością Oblubieńca, czy raczej trwa czas smutku, potrzeba rozeznawania. Same praktyki mogą nas prowadzić do rytualizmu i pokładania ufności w tym, co potrafimy dla Boga zrobić. Tymczasem gdy skupimy się na relacji z Nim, zobaczymy, ile On dla nas zrobił i do czego nas wzywa w tej konkretnej sytuacji.