Mt 10, 7-15

Jezus powiedział do swoich apostołów:
«Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie w drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy.

A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was.

A jeśliby was gdzieś nie chciano przyjąć i nie dano posłuchu słowom waszym, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych! Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu».

Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.       
Mt 10,7

Idźcie i głoście – powtarzamy wyuczone na pamięć słowa. I umyka nam ciąg dalszy myśli Jezusa: „Bliskie już jest królestwo niebieskie”. Czym jest to królestwo niebieskie? To realna obecność Boga pośród nas. Spędziłem ostatnio z ubogimi kilka dni na rekolekcjach. Gdy się kończyły, podczas podsumowania wsłuchiwałem się z uwagą w słowa o tym, co ich poruszyło i co pozostało w ich pamięci. Były to świadectwa zaproszonych na rekolekcje gości, których Bóg wyciągnął ze strasznego bagna i ciemności. Konkretne historie, konkretni ludzie, konkretne słowa, konkretne działanie Boga. Nie teoria, a konkret doświadczania obecności Boga i Jego miłości. O tym mówi i o to prosi dziś Jezus. Tego potrzebuje świat obok nas. Podzielenia się moim konkretnym spotkaniem z Bogiem i Jego miłością.